Zaterdag voor vertrek

De avond voor vertrek…Op de een of andere manier voelt het nog heel onwerkelijk dat we morgen dan eindelijk gaan vliegen naar Lima. Een jaar geleden wisten we al dat we deze reis wilden gaan maken, maar nu het zó dichtbij komt kan ik het haast niet geloven. Natuurlijk heb ik er heel veel zin in, maar dit gaat tevens samen met spanning die me wat remt in mijn expressieve enthousiasme. Volgens Chris trekt dit gevoel pas bij me weg als we veilig in het hostel zijn. En ik denk dat hij daar wel eens gelijk in kan hebben. Mannen zijn nu eenmaal beter stressbestendig of weten dat gevoel beter voor zich te houden :D .

Ik heb de voorbije weken als zeer plezierig ervaren, lekker voorbereiden en alvast inlezen voor de reis. Het is ook heel fijn dat we van heel veel mensen allerlei tips hebben gekregen. Hopelijk kunnen we er veel gebruik van maken!

Nu nog even thuis de laatste dingen voorbereiden en mijn tas checken (“Chris heb je je juiste paspoort wel bij je?”). Daarna nog een laatste filmpje op de bank met een lekker wijntje erbij, zodat we hopelijk wat zullen slapen vanavond. En dan morgen voor de laatste keer naar mijn eigen vertrouwde wc’tje, hulde aan de plastuit! Ow vrouwen zijn soms best lastig…

Martine

=========

Vrijdag stond al een tijdje in de agenda omcirkeld als de dag waarop de tas gepakt ging worden. Al weken lagen er in huis allerlei hoopjes spullen klaar. Spullen die onderhand stoffig aan het worden waren, tot ze uiteindelijk verlost zouden worden door in de backpack geschoven te worden.

Dat was uiteindelijk een kwestie van 1 à 2 uur. Dan is-ie maar alvast gepakt… De rest van de dag hebben we nog even heerlijk kunnen genieten van het herfstweer. De bomen zijn nog niet helemaal kaal, de kleurtjes staan vrolijk, en het was zowaar boven de 10 graden. Het was alsof Nederland zich nog even van zijn mooiste kant liet zien, voordat we de ongetwijfeld koude maanden definitief achter ons laten en de zon achterna reizen. Dag vertrouwd Nederland, tot in het nieuwe jaar!

Chris