Salkantay en Machu Picchu

Na onze briefing op maandagavond waren we er helemaal klaar voor. Na een uurtje stonden we weer buiten de Tour Agency met een dufflebag, waar we voor maximal 7 kg aan spullen in mochten doen, en een klein boodschappenlijstje. Na de tas goed volgepropt te hebben vielen we met wat gezonde spanning in slaap. De andere ochtend zouden we rond 5.30u opgehaald worden vanuit ons hostel.

Dag 1: de Start
Na een hobbelig ritje richting Mollepata (de plek waar we ontbeten) werden we afgezet bij het vertrekpunt Cruz Pata. Daar werden we voorgesteld aan onze crew. Onze gids Augusto hadden we de avond ervoor al ontmoet en onze mede trekgenoten, Ellen en Astrid, twee meiden uit Gent, kenden we al vanuit het hostel. De rest van de crew bestond uit 1 kok met zijn assistant en 2 porters met hun zes draagpaarden. Met andere woorden; er waren meer mensen betrokken bij onze trip dan dat er mensen waren die de betaald hadden om de trip te maken. De eerste dag begon niet heel zwaar, en bracht ons over kronkelige weggetjes zo´n 600m hoger. Hoe hoger we kwamen des te mooier het werd. Rond 16.00u kwamen we in een hele mooie vallei aan van waaruit we nog ongeveer 1,5 uur moesten lopen naar de eerste kampplaats. Deze zagen we liggen in een klein dal met verder helemaal niets. Best magisch om ´s nachts in een tentje te slapen en te weten dat je ver van de bewoonde wereld af bent.

Dag 2: Salkantay
Na gewekt te worden met de befaamde Coca thee, deze zou goed zijn tegen hoogte ziekten en vormt de basis voor de cocaïne, stond er een uitgebreid ontbijt klaar. Chris werd voor het ontbijt, tijdens het toilleteren nog even begroet door een koe die net bevallen was van een kalfje. Daarna zouden we aan de zwaarste dag beginnen. We moesten namelijk de bergpas van de Salkantay op 4600m passeren. Dit betekende een klim van zo´n 800m in 2 uur tijd. Bovenaan natuurlijk een foto als bewijs gemaakt! Daarna begon de tocht naar beneden en die was wellicht nog zwaarder dan de tocht omhoog. Volgens mij hebben we wel zo´n 3 uren gedaald in de regen en de mist. Door deze mist hebben we de top van de Salkantay ook niet goed kunnen bewonderen. Na de regen ging de daling nog zo´n 2 uur door tot aan Huayracmachay. Dit was tevens het eindpunt van onze dag, we hadden het overleefd! Uiteindelijk is deze dag ons allevier heel erg meegevallen. We hadden verwacht het veel zwaarder te hebben. Na een uitgebreide lunch (3 gangen) zo´n 3 uur te laat (rond 15.00u), vielen we moe maar voldaan in onze tentjes in slaap. Enkel nog voor het avondeten eruit gekomen en een potje toepen, daarna waren we op.

Dag 3: Hello Jungle
Deze dag stond in het teken van de jungle. Veel tussen de bomen gelopen en genoten van prachtige uitzichten, adelaars, kleurrijke vlinders, een condor en vele watervallen. Ondertussen goed insmeren met zonnebrandcréme en Deet, want in de Jungle zitten helaas veel muggen. De dag bestond uit afwisselend klimmen en dalen wat er uiteindelijk voor zorgde dat we bij het eindpunt helmaal op waren. Hier waren we te gast bij een lokale familie met hun dieren (honden, katten, eenden, en één lief varkentje). De man des huizes was echter niet een al te grote dierenvriend wat ertoe leidde dat de beesten vluchten zodra hij zijn stem verhief.

Dag 4: Berg op, berg af
Dachten we de zwaarste dag al lang achter de rug te hebben gehad, bleek deze vandaag pas te zijn. De tocht zou uiteindelijk leiden naar ons HOTEL en DOUCHE in Aguas Calientes, maar daarvoor moesten we eerst nog een behoorlijke klim en daling maken. ´s Ochtends natuurlijk weer vroeg vertrokken om onze jungletocht voor te zetten. De berg die we beklommen was gehuld in mist en het was er behoorlijk warm wat er voor zorgde dat de tocht naar boven nog zwaarder werd. Op een gegeven moment waren Ellen en ik, Astrid, Chris en de gids kwijt. Niet echt reden tot paniek, maar in een onbekende, toch ietwat spannende, omgeving was dit niet heel leuk. Gelukkig kwamen we ze op de top weer tegen en daar begon na onze rustpauze zowaar de zon weer te schijnen. Toen begon de daling naar beneden. Hier werden we nog getrakteerd op een prachtig uitzichtpunt Llactapata. Dit was een vroegere storageplaats van de Inca´s en vanaf daar had je uitzicht op de Machu Pichhu, echt heel mooi! Na voldoende genoten te hebben van het uitzicht volgde het laatste, maar zware deel naar de rivier. Daar hebben we welverdiend onze voetjes gebaat in het heerlijke koude water. Rond 16.30u vertrok ons treintje richting Aquas Calientes. Moe maar voldaan en met 60,5 km in de benen vielen we ´s avonds in slaap om de volgende ochtend om 4.00u te vertrekken naar ons einddoel; Machu Picchu.

Dag 5: Machu Picchu
Machu Picchu betekent in het Quechua oude berg. De verloren stad Machu Picchu is dan ook tussen een oude en een nieuwe berg ingebouwd. De stad werd pas in 1911 door de Amerikaan Bingham ontdekt en werd destijds grotendeels verborgen onder de vele bomen. Na een helse tocht van 1,5 uur en 1600 trappen (sorry voor alle getallen, maar het maakt de boel wel wat interessanter en geeft aan hoe zwaar we het hebben gehad ;) ) kwamen we bij de ingang aan. Daar kregen we onze felbegeerde stempel om ook de Wayna Picchu (jonge berg) te mogen beklimmen, zodat je een uitzicht zou hebben over het gehele complex. Bij aankomst was het nog te mistig om maar iets te zien, maar tijdens onze geschiedenisles van Augusto trok het achter ons helemaal open en was het ´picture time´. Daarna volgde nog een uitgebreide rondleiding door veel gebouwen van de Machu Picchu. Zelf vond ik het heel bijzonder om op deze magische plek te zijn. Je leest er op voorhand van alles over, maar wanneer je het dan eindelijk ziet…! Helaas zijn we de Wayna Picchu niet meer opgegaan omdat deze continu gehuld was in de mist. Daardoor zouden we ook niets van het uitzicht zien en aangezien we al genoeg geklommen hadden vonden we het wel mooi geweest.

´s Avonds bij terugkomst zijn we nog gezellig wat gaan eten en drinken met Ellen en Astrid. We hebben het erg naar ons zin gehad met hen op deze tocht! Wellicht zien we ze weer in Buenos Aires, maar dat is (gelukkig) nog ver weg.

De nieuwe foto´s zijn weer te vinden op http://www.travure.com/albums/peru/. Hier staan ook nog de foto´s die hoorden bij het vorige verhaaltje.