IJsgeweld, fossielen en enorme watervallen

Op dinsdag, na een rustdag van Torres del Paine te hebben gepakt, zijn we weer op pad gegaan om de hike 'BIG ICE' te gaan maken. 's Ochtends vroeg naar de Perito Moreno gletsjer gereden, en uitgebreid staan kijken naar de massieve, blauwgekleurde muur van ijs die boven het Lago Argentino hangt. We hadden geluk: tweemaal viel er een enorm brok ijs van de gletsjer. Zo maf blauw!

www.youtube.com/watch?v=rp2-V4kL37Q
www.youtube.com/watch?v=zn5ZSu4ITmo
www.youtube.com/watch?v=Bw_KxqGlc4w
www.youtube.com/watch?v=NSF8Gnk5Bpg

Daarna zijn we met een bootje aan de rand van de gletsjer afgezet, en zijn we met een groep de gletsjer opgeklommen. Met krammers onder de schoenen was het een heel zware tocht, maar hebben we ook bizarre ijsformaties gezien. Sommige stukken zijn wat zanderig, maar verder op de gletsjer is het mooi wit en vooral heel blauw. De gletsjer is gevormd door sneeuwval honderden jaren geleden al, en door het gewicht van de sneeuw (wat ijs wordt na verloop van tijd) wordt het ijs zo dik samengeperst dat het een blauwe kleur krijgt. Perito Moreno is al jaren een 'stabiele' gletsjer, wat betekent dat hij niet groeit, maar ook niet echt krimpt. De gletsjer is ongeveer 600 meter diep, en er zijn allerlei ondergrondse' rivieren. Lopen op een gletsjer is niet zonder risico's, en we hebben een aantal gevaarlijke, maar zeer indrukwekkende (blauwkleurige) grotten en watervallen (van misschien wel 20 meter hoog!) in en onder het ijs gezien. Een unieke ervaring, maar wel erg zwaar.

www.youtube.com/watch?v=qXn5HTp2yGk

Donderdag hebben we een hike gemaakt vanaf de Upsala gletsjer, vanwaar we een route volgde door een kloof heen, uitgesleten door een inmiddels verdwenen gletsjer. In deze kloof zijn talloze fossielen te vinden uit lang vervlogen tijden. Het merendeel zijn garnaalachtige beestjes, maar ook grote slakken en kwalachtige fossielen zijn bloot komen te liggen. Qua rotsformaties kon deze tour zich zeker meten met de rotsen in de buurt van Cafayate.

www.youtube.com/watch?v=bu4zx0um0rI

Patagonië laten we verlopig even voor wat het is, en afgelopen woensdag zijn we op het vliegtuig gestapt naar Iguazu, weer terug naar het verre noorden van Argentinië. We hebben echter wel calafate gegeten (een soort van besje, nog niet rijp dus erg bitter), en schijnbaar kom je dan ooit weer terug in Patagonië. Dus we zullen zien.

In Puerto Iguazu aangekomen werden we meteen verwelkomt door een heerlijke hitte, zo eentje waarbij de vochtigheid je meteen tegemoet komt. Puerto Iguazu ligt namelijk in een tropisch regenwoud en daarbij hoort natuurlijk de gebruikelijke warmte. Op donderdag zijn we meteen naar de enige attractie geweest die dit plaatsje rijk is, namelijk het Parque Nacional Iguazu. Dit park is bekend om zijn enorme watervallen (2700m breed) en bevindt zich vlak bij het drielandenpunt tussen Brazilië, Paraguay en Argentinië. Bij aankomst in het park deed ons dit een beetje denken aan een attractiepark. Voordat we bij de watervallen aankwamen moesten we eerst nog een stuk door het regenwoud lopen. Hier werden we verwelkomt door grote spinnen in bomen, vele vlinders en een hele familie met neusberen. Deze vonden we eerst erg schattig, maar later bleken ze behoorlijk brutaal en totaal niet angstig te zijn. Je moest namelijk goed uitkijken dat ze niet op je tafel kwamen springen om samen met jouw van één bord te eten.

www.youtube.com/watch?v=V7Jm8fzRqaI

Daarna vervolgden we onze tocht en niet veel later werden we op een heleboel natuurgeweld getrakteerd.

www.youtube.com/watch?v=TQW3-9WFHww

Nadat we de watervallen van bovenaf hadden aanschouwd hebben we ook nog een boottochtje op het water gemaakt. Na de verplichte foto's te hebben genomen werd iedereen vriendelijk verzocht om zijn camera's op te bergen in de speciaal daarvoor aangeleverde tassen. Daarna begon het grote plezier. Met de boot voeren we echt recht op de watervallen af en kregen we hele ladingen water over ons heen, heerlijk, vooral met die warmte. Het geval wilde echter wel dat het heel moeilijk was om weer op te drogen vanwege de hoge luchtvochtigheid. Best een vreemde gewaarwording. Tot slot zijn we nog naar de waterval met de naam 'Duivelsstrot' (Gargarot del Diabolo) gelopen. Dit is een U-vormige waterval van 80m hoog. Bij aankomst, net terug opgedroogd, werden we weer totaal natgemaakt door opstuivend en vallend water van de waterval. Bij het uitzichtpunt, waar je van bovenaf op de waterval kon kijken, kon je bovendien niet verder dan een paar meter naar beneden kijken omdat het water met zoveel kracht naar beneden viel. Wel machtig mooi.

En nu zijn we aangekomen bij het eindpunt Buenos Aires, met een korte tussenstop in San Ignacio, waar ruines van Jezuietenmissie te vinden zijn. Hier zullen we nog zo´n 2 weken genieten van de zon, tango en de charmes van de stad.

Onze foto´s staan weer op www.travure.com/albums/argentinie